دستور موقت حضانت فرزند
بطور کلی نگهداری فرزند با پدر و مادر می باشد که همان والدین می باشند اما زمانی که زوجین از هم جدا شوند یا یکی از انها فوت کنند موضوع حضانت مطرح می شود و به همین مناسبت هم در قانون مدنی در خصوص حضانت فرزندان بعد از فوت والدین و حضانت فرزندان بعد از طلاق تعیین تکلیف شده است بدین اساس طبق قانون مدنی در صورتی که یکی از والدین فوت کند و حضانت با دیگری است و اگر هر دو فوت کنند بر عهده ی جد پدری خواهد بود ولی اگر بنا به دلایلی از هم جدا زندگی کنند بسته به اینکه فرزند دختر باشد یا پسر قانون شریط نگهداری را معین کرده است.
مدت حضانت فرزند:
یکی از مهمترین نکات پیرامون حضانت فرزندان که در قانون مدنی ماده1169قانون مدنی اشاره شده مدت حضانت دختر و پسر تا 7 سالگی با مادر خواهد بود و بعد از آن پسر تا رسیدن به سن بلوغ نزد پدر خواهد بود و بعد از ان اختیار به فرزند داده می شود این موضوع در مورد دختر هم صدق می کند
حضانت موقت:
بطور کلی حضانت موقت به این معنا است که قاضی دادگاه در پی دستور موقت برای حضانت فرزند؛ حضانت وی را بطور موقت به یکی از والدین می سپارد تا اینکه قاضی پس از رسیدگی به پرونده تصمیم نهایی را می گیرد که طفل نزد کدام یک از والدین باشد را بگیرد.
با توجه به قوانین و مقررات مختلف به این دلیل دادگاه حضانت را موقتی به یکی از والدین می دهد گاهی جریان رسیدگی طولانی شده و باعث ضرر و زیان به طفل می شود و مصلحت به خطر افتد به همین دلیل نگهداری طفل را به یکی از والدین می سپارد تا بعد از رسیدگی حضانت دائمی مشخص شود.
در ماده 7 قانون حمایت خانواده به لین موضوع صراحتا اشاره شود دادگاه می تواند پیش از اتخاذ تصمیم در مورد اصل دعوی به درخواست یکی از طرفین در اموری از قبیل حضانت نگهداری ملاقات طفل و نفقه زن و محجور که تعیین تکلیف آنها فوریت دارد بدون اخذ تامین دستور موقت صادر کند این دستور بدون نیاز به تایید رئیس حوزه قضایی قابل اجراست : چنانچه دادگاه ظرف شش ماه راجع به اصل دعوی اتخاذ تصمیم نکند دستور صادر شده مبلغی محسوب و از آن رفع اثر می شود مگر آنکه دادگاه مطابق این ماده دوباره دستور موقت صادر کند.
